Een goed begin is het halve werk

De gezegde “een goed begin is het halve werk” komt niet uit de lucht vallen. Want tot een uur of 6 ben ik niet verder dan de dichtstbijzijnde stad gekomen. Mentaal bereidde ik me voor op een  gezellige greppel-camping. Toen zag ik damp de koude avondlucht omarmen. 3 Oekraïense reizigers bereidden een culinaire noedelsoep. Dit zijn mijn type mensen, reizigers! En hoop doet leven dus ik stapte vol moed op hen af. Voor even vergrijsde mijn hemel, hun auto zat prop vol. Maar ik hield vol. Ik kan mijn tas op mijn schoot, zei ik. En een deal was gesloten !

Drie inzichten in de pracht van gelovig zijn

Al met al waren dit goede mensen en in hun geval speelde Christelijke religie daar een grote rol in. Ik zelf ben atheïst in hart en nieren, ziel en geest. Daarom heb ik altijd met een vooroordeel tegen het geloof aangekeken. Echter, heeft mijn gespendeerde tijd met hen deze visie betwist. En al hoewel het Christendom nog over grote kwalen beschikt (zoals het beknellen van wetenschap en seksuele geaardheid), heeft deze rit mij inzicht gegeven over drie prachten van geloven.

1. Het brengt iedereen samen, jong & oud, zwart & wit, onopgeleid & opgeleid en ga zo maar verder. Het verwekt een collectieve liefde, de wederzijdse liefde voor God en voor elkaar.
2. Het overkomt de drempel naar het edelmoedige van de mens. Wat spoort iemand aan om goed te doen? En wat is goed doen precies? Voor velen valt niet niet te verkenning in hun innerlijke zelf. Waardoor een externe factor zoals God de weg naar een beter mens, begrijpelijk maakt. Begrijpelijk voor ons primitieve apenbrein.
3. Het geeft reden aan alle positieve en negatieve gebeurtenissen in ieders leven. In mijn ogen maken zware tijden mij als individu sterker. In de ogen van een Christen is het God die hen beproeft. Wat naar alle eerlijkheid een meer toegankelijke aanname is. Het laat de rust wederkeren naar de geest en de geest wederkeren naar het echte leven. Het echte leven dat niet is verdoezeld onder de emoties van de mens.