Select Page

The village of nothingness

← terug naar de kaart

Reisvrijheid is een geschenk in dit avontuur, ik kan gaan en staan waar ik wil. Zo neemt het oude en wijze lot mij bij de kinderhand en begeleidt mij naar het nieuwe heden. Ik heb Gülçin ontmoet op de hippie gathering, waar zij mij uitnodigde om haar levenloze dorpje Kaman te bezoeken. Een kans voor mij om het gewone Turkije te ervaren, waar de toerist zelf de attractie is.

Werk aan de winkel

Gülçin woont bij haar ouders die zich beiden wat verlegen op de achtergrond houden. Maar naar mate de dagen verstrijken komen zij steeds meer voor in het huiselijk toneel. Doordat ik meerdere nachten bij hen verblijf ontkiemt een licht beladen gevoel, dat ik iets terug wil doen. Gelukkig wordt mijn wens vervuld. Er mogen druiven worden geplukt in de tuin! Een leuke taak op deze zomerse winterdag.

Simpelweg gelukkig zijn

Na wat fijne dagen sta ik weer aan de kant van de weg met mijn duim fier overeind. Ik denk terug aan de vele gesprekken met mijn Turkse vriendin. Ik bewonder hoe zij moeilijkheden heeft doorstaan, terwijl het leven bleef doorgaan. En na veel vallen en opstaan haar geluk heeft gevonden in het simpele leven. Dat is misschien wel het geheim van gelukkig zijn. Ik hoop deze wijsheid ooit zelf te vergaren. Want nu streef ik, naar streven naar geluk. Misschien omdat het vinden van het simpele geluk, simpeler gezegd is dan gedaan.

0 Comments

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *